Dit jaar kunnen we maar niet beslissen waar we naar toe gaan op vakantie. Eerst hadden we Denemarken in de planning, maar het blijkt dat je daar de eerste 6 campings moet reserveren. Dat is op zich niet zo erg, maar als corona weer toe zou slaan, zit je met 6 gereserveerde nachten...... Dus maar geen Denemarken nog, dit jaar. Dan maar Polen? Rondje Nederlandse grens? Italië? Noord-Spanje? Uiteindelijk besluiten we echt pas 24 uur voor vertrek dat het Normandië/Bretagne gaat worden. Italië is te warm, Noord-Spanje teveel corona, Polen trekt ons niet genoeg, rondje Nederlands grens kan altijd nog. Frankrijk zal ons een meer vakantiegevoel opleveren, denken we. Dus: Frankrijk, it is....

ARROMANCHES LES BAINS (Normandië)

Om 4.15 (vrijdag 17/7) zetten we de wekker, helaas hebben we allebei slecht geslapen. Zijn dus benieuwd of we het in 1 keer trekken naar Normandië. Om 5.45 rijden we weg uit de Metselaarsstraat. Na nog even tanken sjezen we zonder problemen door naar onze eerste stop in België. We hebben de thermosfles vol koffie zitten, dus starten we met een lekker bakkie. Ook eten we ons ontbijt in de camper. Wat een luxe om alles zo bij de hand te hebben. Daarna neemt Jan het stuur over. Hij moest nog even wakker worden, vandaar dat ik het eerste stuk reed. Zo komen we zonder problemen (kleine beetje file bij Caen) in Arromanches les Bains op ons vertrouwde campinkje Les Bas Carreaux . Vanuit deze camping kan je lopend of fietsend zo naar het dorpje en strand toe. Wij gaan voor het avondeten ook nog even het strand op. De volgende dag (zat 18/7) fietsen we naar De batterie de Longues-sur-Mer (filmpje). Erg indrukwekkend en gelukkig (i.v.m. corona) ook erg rustig. Daarna op de fiets door naar Port-en-Bessin. Dit stadje viel aardig tegen. We hadden gehoopt dat er een leuk strandje was en dat het een leuk plaatsje was. Het was voor ons iets te druk en de koffie vond ik (Kitty) niet te drinken. En dat voor 5 euro!! Afijn..... Snel dus weer terugfietsen naar Arromanches. Hoewel SNEL fietsen???? Heuvel op (zwaar voor Jan i.v.m. geen e-bike), heuvel af (eng voor Kitty, omdat ik het al snel TE snel vind gaan).... Daarna eerst even lekker zitten bij de camper en daarna weer snel het stadje in: lekker zwemmen en poedelen (alleen Kitty hoor). Daarna gegeten bij ons restaurantje (Brillant) waar we jaren geleden ook gegeten hebben: Jan gewone moules en Kitty moules met camembert. Heerlijk! Daarna uitbuiken op het strand.... En de avond afsluiten met een paar wijntjes/biertjes op het terras met uitzicht op zee. Wat is Arromanches toch een goddelijk plekje....

CAMPING OMAHA BEACH, VIERVILLE-SUR-MER (Normadië)

Omdat we ook Omaha beach willen bezoeken (landingsplaats Amerikanen) en het toch wel iets te ver fietsen is, gaan we met de camper naar Omaha beach (op zon 19/7) en zoeken daar de plaatselijke camping op. Het is niet echt ons type camping (te groot), maar het is direct aan het strand en er is plek. We zijn er al vroeg omdat het maar 30 km of zo rijden was. Snel gesetteld (toch handig zo'n camper) en daarna lekker door naar het strand. Via een stijl padje naar beneden komen we op een soort boulevard (mag eigenlijk die naam niet hebben). Kitty gaat toch even zwemmen, maar in vergelijking met Arromanches valt het tegen: het is een heel lang en rustig strand, maar al het zand is nat en robbelig, waardoor het echt hard ligt. We denken dat als het vloed is, dat het water tot de kade komt. Straks nog even kijken. Het water is wel heerlijk. Omdat het later op de dag betrekt, eten we binnen. We ruimen de buitenboel al op, zodat we morgen vroeg naar Bretagne door kunnen: naar Pléboulle. AANVULLING: net even wezen kijken en ja hoor.... het water komt echt totaal de kade. Er is zeker 4 meter tijverschil (-;)

ROUTE NAAR PLÉBOULLE (Bretagne)

Omdat Kitty gehoord had dat er een paar kleine plaatsjes waren waar een aantal zaken uit de oorlog goed te zien waren, zijn we eerst (ma 20/7) een stukje naar het noorden, richting Cherbourg gereden. In Angoville-au-Plain is een kerkje die in de oorlog gebruikt is door 2 medici om gewonde soldaten te behandelen. In de banken zijn op een aantal plaatsen nog de bloedvlekken te zien. Daarna door naar Ste-Marie-du-Mont. Daar zat een Duitse soldaat verstopt in de biechtstoel. Een Amerikaanse soldaat heeft toen met een mitrailleur de biechtstoel doorzeeft. Ik neem aan dat de Duitser het niet overleefd heeft. De laatste stop is Ste-Mère-Église. Daar hangtJohn Steele aan de kerktoren. In WOII is hij na de dropping aan blijven hangen. Hij heeft daar 2 uur 'voor dood' gehangen.

Camping Le Freche A L'ane Pléboulle

Daarna snel door naar Pléboule. We hebben al even gebeld, zodat we zeker weten een plekje hebben op de camping le Freche a l'ane.We krijgen een erg mooi plekje (nr 13). Omdat het een terrassencamping is en we op 'de hoek' staan, hebben we vrij uitzicht. Erg mooi! Op de camping hebben ze een frietkot die 1 maaltijd aanbiedt. Op onze dag van arrival is het moules met pommes. Heerlijk! Vanwege corona moeten we zelf lege pannen meenemen die zij dan vullen. Je moet het dan thuis opeten. Helaas moeten we dus wel zelf afwassen (-;) Daarna nog lekker buitengezeten en de ondergaande zon bekeken.

De volgende dag (di 21/7) beginnen we stoer met fietsen naar Pleherel-Plage. Na een paar kilometers besluiten we terug te gaan en de camper mee te nemen. De heuvels zijn te stijl: Jan komt de heuvel amper op, Kitty durft amper af te dalen omdat het te snel gaat en de hoofdreden is dat we het echt te gevaarlijk vinden. Je fietst gewoon op smalle wegen waar vele auto's voorbij scheuren. Afijn...... dus campertje mee. Toch maar de fietsen ook weer erop gezet, want je weet nooit wat de dag brengt. Als we dan toch met de camper zijn, gaan we eerst naar Sables-d'or-les-Pins. Dit is een erg mooi havenplaatsje met een erg mooi strand. Eerst konden we amper een parkeerplaats vinden (grote nadeel van een camper), maar uiteindelijk een plekje speciaal voor campers gevonden, echt op 1 straat afstand van het strand. Kitty gaat heerlijk zwemmen (wanneer eens niet...). Daarna door naar Cap Fréhel. Net daarvoor vonden we een plekje voor de camper met een mooie uitzichtpunt Pointe de la Guette. Daar was het gelukkig erg rustig en het uitzicht was er net zo mooi als (naar later bleek het bijzonder drukke) Cap Fréhel. Daar zijn we uiteindelijk ook niet gestopt ivm de drukte. Daarna door naar St-Cast-le-Guildo.

In St-Cast na veel zoeken een parkeerplek gevonden net buiten het centrum, maar wel vlak bij de boulevard die langs het strand loopt. Druk met verkeer en druk met wandelaars. Ons favoriete restaurantje, waar we 5 jaar geleden ook geweest waren, ging echter pas om 7 uur open. Bij andere eetplekjes was het mutje vol en zat iedereen op een hoop gegooid te eten. Een rij voor een ijstent, alsof het om supporters ging bij een belangrijke voetbalwedstrijd. Kortom voor ons veel te druk, dus snel maar weer de camper opgezocht en terug richting de camping. Vlak bij de camping was een klein restaurantje, Charly's, waar we heerlijk en redelijk goedkoop gegeten hebben.

NAAR ÎLE-GRANDE

Op tijd het bed uit (woe 21/7), waardoor we ook gebruik konden maken van het plaatselijke bakkertje. Verse croissants en baquettes die via de bakkerswagen op de camping werden verkocht. Vanuit Pléboulle naar het westen. Eerst kilometers maken naar Saint Brieuc en dan naar het noorden om daar eerst wat van de kust te bekijken. Eerste bestemming pointe de L'Arcoust. Straatjes afgesloten, éénrichtingsverkeer, weg opengebroken, dus de pointe was niet bereikbaar voor campers. Verderop in L'Arcoust nog wel een parkeerplekje langs de weg kunnen vinden waar je wat zicht hebt op het eiland Île-de-Bréhat. Gezien de tijd en de plek waar de camper stond niet een optie om met het bootje naar de overkant te gaan. Weer westwaarts dus naar de volgende bestemming. Onderweg bij Lezardrieux via een prachtige oude brug de rivier de Trieux overgestoken. Bij Perros Guirec de kust weer echt opgezocht en langzaam afzakken naar het zuiden, waar we bij het plaatsje Pleumeur-Bodou het Île-Grande opreden. Onderweg nog ergenseen mooi filmpje geschoten. De precieze plaats weten we helaas niet meer.

Camping Municipal Île-Grande

Op de camping Municipal hadden we al een plaatsje gereserveerd, dus al snel stonden we op onze plek. Aan de rand van het strand met uitzicht op de golven hadden we een prachtig plekje. Met het opkomende tij was er genoeg water voor Kitty om te zwemmen in het superheldere water. Liggend in je stoel genieten van een prachtige zonsondergang in een sprookjesachtige omgeving, wat wil je nog meer. De volgende dag (do 22/7) uitslapen, want het is wat waaierig en bewolkt. Uitgebreid ontbijten in je eigen camping-car, zoals de Fransen dat noemen. Langzaam zie je het water verdwijnen en dan blijkt het verhaal van onze buren van de vorige dag (toevallig Nederlanders) te kloppen. Je kan inderdaad met vrijwel droge voeten naar de eilandjes lopen. Een getijdenverschil van ongeveer 7 meter maakt dit mogelijk. Prachtige wandeling gemaakt van ongeveer 3 uur, waarbij de heks van Hoorn vereeuwigd is met haar heksenboom. Beetje luieren daarna, gegeten en dan weer terug naar de waterkant. Het water is al weer opgekomen en de boot die was drooggevallen en s'middags nog rechtop zijn kiel stond, drijft al weer. Het waait ondertussen flink en het is bewolkt, maar Kitty is zo stoer om toch maar weer te water te gaan zo rond 9 uur 's avonds. Aan de buitenkant bij de rotsen zo aan de oceaan weer naar de ondergaande zon zitten kijken tot ongeveer 22 uur. Een visser die vlak bij de aanstormende golven probeerde om een visje te verschalken: echt een kippenvel mooie omgeving.

NAAR DE WESTKUST

We zijn ondertussen al weer een week op pad. Vrijdagmorgen (24-7-20) verlaten we met een klein beetje pijn in ons hart onze prachtige campingplek. Eerst op zoek naar een nieuwe gasfles, omdat één van beiden ondertussen leeg is. Campingaz moet dan eigenlijk overal verkrijgbaar zijn, maar de Fransen hebben daar toch hele andere ideeën over. Een bredere fles met meer inhoud is uiteindelijk toch te vinden, waarna we weer verder kunnen naar het meest westelijke deel van Bretagne. Ook hier weer gezocht naar een camping aan zee en op de door ons gewenste camping was gelukkig snel een plekje te reserveren. Via Roscoff, vanwaar de veerboten naar Engeland vertrekken, naar de plaats van bestemming Plouguerneau. In Roscoff bleek het enorm druk te zijn, waardoor het vinden van een parkeerplaats in de smalle straatjes niet mogelijk was. Dus vanuit de camper het havenstadje bewonderd en doorgereden.

Camping de la Greve blanche Plouguerneau

Een erg gemakkelijke campingbaas gaf de opdracht: zet je camper maar even neer en zoek maar een stuk of 5 plaatsen die je mooi vindt. Dan kan ik je vertellen of ze vrij zijn of niet. Zonder plattegrond op goed geluk de camping afgezocht. Onze eerste keuze bleek gelukkig al niet gereserveerd te zijn. Kostte wat tijd en moeite, maar dan heb je ook wat. Net nog wat uitzicht op de rotsen en op de zee, maar niet zo dicht bij het strand als onze vorige camping op Île-Grande. Rond 5 uur dus eerst maar eens bij het water kijken, want je weet niet of je met volle vloed gemakkelijk kan zwemmen. Vanaf de camping was het strand gemakkelijk te bereiken en het water was uitnodigend genoeg voor Kitty om er weer in te duiken. Erg warm was het niet, maar dat hield onze bikkel niet tegen. Ook hier weer een prachtige baai met een lang strand en allerlei rotsformaties in zee. De wind stak wat meer op, dus in de camper eten in afwachting van een "hangdag". Er werd veel regen voorspeld en minder mooi weer. Dus gelegenheid om in de camper een beetje te poetsen en het reisverslag bij de werken. Toch bleek het de volgende dag nog mee te vallen in de morgen (zat 25/7). Het was niet koud en gelukkig nog droog, dus bij hoog water rond een uur of 10 een mooie wandeling gemaakt nog naar een in zee uitstekend stuk rots: Beg ar Spins. In de middag kwam inderdaad de voorspelde regen, waardoor het een rustige hangmiddag is geworden. Tijd genoeg om te bedenken wat de volgende plaats van bestemming zou worden. Gezien de corona-berichten besloten we niet naar de zuidwest-kust te gaan. De regio Finistere kende veel besmettingen en het was er ook behoorlijk druk. Ook de plek waar we 5 jaar eerder genoten hadden van de prachtige natuur, het schiereiland Quiberon, had te maken met veel corona-meldingen. Daar was zelfs een avondklok van kracht geworden, omdat er veel illegale strandfeesten/bijeenkomsten plaatsvonden. We besloten uiteindelijk om echt terug te gaan naar het oosten: onze oude vertrouwde camping in Combourg, waar we al eens bijna twee weken gestaan hebben. De volgende morgen dus op tijd op pad.

TERUG NAAR HET OOSTEN VAN BRETAGNE

We wilden toch graag het uiterste westen van Bretagne zien. Dat ligt net zo westelijk als het Britse Lands End. Dat bleek een goede greep te zijn. Via kleine weggetjes gingen we (zon 26/7) vlak langs de oceaan. De kust daar, van le Castel - Tremazan - Porspoder - Le Conquet, is echt prachtig. Steile rotsen, veel eilandjes in de oceaan, grindstranden en soms een zandstrand. Een heel afwisselend, prachtig landschap. Het was dan ook al aan het begin van de middag toen we begonnen aan de ongeveer 250 kilometer naar Combourg. Dat was vooral veel snelweg, dus dat schoot wel snel op. We zouden nog een klein stukje omrijden naar Montreuil-sur-Ille, maar het doel van onze tocht, de plaatselijke bioscoop, bleek in 2017 gesloopt te zijn volgens internet.

Camping municipal "le vieux Chatel" in Combourg

In Combourg kwamen we op hetzelfde campingplekje terecht, waar we 5 jaar eerder ook stonden. De camping was iets veranderd, omdat met de grote heggen gekapt waren en er lagere struikjes voor in de plaats waren gekomen. Het was er net zo rustig als toen. 's Avonds in het dorp op het plein daar gegeten. De bediening daar had nog wat moeite met de manier waarop de mondkapjes gedragen moesten worden. De volgende dagen beloofde het behoorlijk warm te worden, zodat we terug wilden gaan naar de plek waar onze vakantie begon: Arromanches.

Camping municipal Arromanches (Normandië)

Maandag 27/7. Dit keer hebben we de camping in het dorp uitgekozen, zodat we niet elke keer 15-20 minuten moesten wandelen (inclusief een behoorlijk steile helling) voordat we in het centrum waren. Toen we aankwamen kwam de beheerder gelukkig anderhalf uur eerder dan de geplande openingstijd van 14.00 uur. We kregen een mooie plek op deze mooie camping. Er was ook nog een short-cut naar het centrum, zodat het maar vijf minuten lopen was naar het strand. Dat was dus 's middags meteen het eerste doel, want Kitty had al twee dagen niet meer in de oceaan gelegen. Meteen gereserveerd in het ons bekende restaurantje, waar we s'avonds voor de verandering maar weer eens aan de moules en pommes zijn gegaan. Daarna op het terras nog een glaasje om te genieten van de ondergaande zon, die helaas net op het laatste moment toch nog door wat wolken verborgen werd. Ook de volgende dag (di 28/7) weer het stadje in, waar we ons echt helemaal thuisvoelen. Nu bij een ander strandje gekeken. De golven waren er een stuk forser dan de dag daarvoor. Kitty had af en toe moeite om op de been te blijven. 's Avonds maar eens een ander restaurantje opgezocht en gecontroleerd of de moules en pommes daar ook goed waren. Dat laatste bleek het geval te zijn. Wat betreft de bediening was het minder; het azijngehalte dat men via de moedermelk heeft ontvangen is er wat aan de hoge kant. Maar gelukkig zorgde de nu wel volledig zichtbare zonsondergang ervoor dat we de "vrolijke bediening" snel waren vergeten. Het Franse jonge obertje bij het terrasje direct aan zee kende ons ondertussen al.

TERUG NAAR NEDERLAND

Woensdag 29/7. Van Arromanches naar Leenderstrijp is flink wat kilometers, zodat we dit keer via de tolwegen zijn gegaan. Goed uitkijken welk poortje je moet nemen, zodat je niet onverwachts achteruit moet rijden terwijl er een rij achter je staat. Warm en druk onderweg, zodat we rond kwart voor 6 op de camperplaats stonden bij Leenderstrijp. Niet via Antwerpen gereden, omdat daar de Belgische Coronamaatregelen fors waren verstevigd. Heerlijk rustig daar op de camperplaats: drie campers. De volgende dag een prachtige fietstocht gemaakt van ruim 30 kilometer, die ons ook nog een stukje door België heeft gebracht. Dan blijkt het fietsen in het vlakke Nederland met aparte fietspaden toch een stuk leuker, minder vermoeiend, maar vooral veiliger te zijn. We zijn geëindigd op het terras van cafe De Hospes, waar het koude biertje bijzonder smaakte. Zoon Wouter was vanuit Eindhoven er ook naar toe gereden om nog een biertje mee te doen, waarna we op de camping heerlijk aan de gourmet hebben gezeten. Wouter had een extra stoel en het gourmetstoel van huis meegenomen. De volgende dag nog wat extra kersen en aardbeien ingeslagen bij een boerderij vlak in de buurt van de camping. Rond twee uur, na iets van drie kwartier fileleed, waren we weer thuis in Hoorn op de vrijdag (31-07-2020). Precies twee weken weg geweest. We hebben een heerlijke vakantie gehad!

Filmpjes gemaakt onderweg

Onderweg hebben we nog een aantal filmpjes gemaakt, waarvan we niet precies weten waar ze gemaakt zijn. Ze geven wel een mooie sfeerimpressie van de mooie omgeving en vooral kustlijnen daar.

Trechter van een rivier naar de oceaan

Uitzicht op Pont de Bretagne Uitleg Wikipedia